එල්ලෙන හොල්මන

එදා හොඳට හඳ පායපු දවසක්. ලොකු තාත්තා භූමදානය කරපු දවස. ඒ වගේ දවසක ලඟම නෑයෝ ටික ගෙවල්වල යන්නේ නැහැ නේ. එදා එහෙ නතර වෙලා අස් පස් කරන ඒවටත් උදව් වෙලා පහුවදා යන්න  තමයි දුරින් ආපු නෑයින්ගෙත් කල්පනාව. අපිත් ඉතින් එහෙ නවතින්න තීරණය කරා.

අපේ ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර තියෙන්නේ වෙල් යායකින් වට වුණු පුංචි කඳු ගැටයක් උඩ.

තදින් වහින කාලෙට ඔය වෙල ගංවතුර ට යට වෙනවා කඳු ගැටේ දූපතක් විදියට ඉතිරි කරලා. ලොකු තාත්තා නැති උනේ ඔන්න ඔය වගේ වැහි කාලෙක. ඉතින් හදිසියෙවත් වෙල යට උනොත් කියලා මළ ගෙදර තිබුණේ වෙලෙන් මෙපිට තිබුණු ලොකු අයියගේ ගෙදර. ඉතින් එදා වැඩ කටයුතු ඔක්කොම ඉවර වෙලා කට්ටිය නිදා ගන්න ලේස්ති උනා. හැමෝටම ඇති වෙන්න කාමර තිබුණේ නැති නිසා කීප දෙනෙක් සාලේ පැදුරු දාගෙන නිදාගන්න සෙට් උණා. ඔය අස්සේ ලොකු අම්මා කිව්වා ටික දෙනෙකුට ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර යන්න පුළුවන් කියලා. මොකද සමහර පොඩි එවුන්ට එහෙම බිම නිදාගන්න දෙන එක පවු නේ. ඉතින් ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර යන්න තීරණය කරේ මෙන්න මේ කණ්ඩායම.

සුදු අයියා සහ ඔහුගේ ප්‍රිය බිරිඳ, රසී අක්කා.
චූටි අයියා සහ බිරිඳ, මහී අක්කා
රාජ් අයියා (මෙයා මේ වෙද්දී නෙලූ අක්කව බැඳලා නැහැ)

දැන් මේගොල්ලන්ට යන්න වෙන්නේ තුන් රෝද රථ වලින්. මොකද වෙල හරහා තියන වේල්ලේ රෝද හතරේ වාහන යන්න බැහැ. රෑ හින්දා වේල්ලේ පයින් යන එකත් සුබ නැහැ. ඉතින් ත්‍රී වීල් දෙකකට කට්ටිය සෙට් උණා. එක ත්‍රීවිල් එකක ඩ්‍රයිවර් හැටියට ලොකු අයියත් ගියා. අනිත් එක එලෙව්වේ සුදු අයියා.

ඉතින් මේ කණ්ඩායම පිටත් වෙලා ගිහින් පැය බාගෙකට විතර පස්සේ ත්‍රීවිල් දෙකක් පිඹගෙන ඇවිත් ලොකු අයියලාගේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට හැරෙව්වා. ඒවායින් බැස්සේ කවුද දන්නවද? දාඩියෙන් මුළු ඇඟම පෙන්ගිච්ච, ඇස් නළලේ තියාගත්තු, සුදු අයියයි රසී අක්කයි මහී අක්කයි රාජ් අයියයි ලොකු අයියයි. කෝ චූටි අයියා? මොකක් හරි ලොකු සන්තෑසියක් වෙලා තියන බව අපිට තේරුණා. ඉතින් කට්ටියව ගෙට අරගෙන, වතුර එහෙම බොන්න දීලා, හොඳ සිහියට එනකන් ඉඳලා තමයි සිද්ධිය අහගන්න පුළුවන් උනේ.

                                                             ~~~~~~~~~~~~~~~~~

මේ ගොල්ලෝ ත්‍රී වීල් දෙකෙන් පිටත් වෙද්දී මැදියම් රාත්‍රියටත් ලං වෙලා තිබුණේ. මළ ගෙදර නිසා පාර දෙපැත්තේ එල්ලලා තිබුණු සුදු කොඩි සට සට ගාලා හුළඟට සෙලවෙනවා. ගස්  අතරින් පෙරිලා එන මලානික හඳ එළියත් ත්‍රී වීල් වල ලාම්පු එලිත් ඇරෙන්න වෙන කිසිම එළියක් ඒ හරියේ නැහැ. පොඩි චකිතයක් දැනුනත් කට්ටිය ඉදිරියටම ගිහින්. සුදු කොඩි එල්ලපු, ගස් තියන සීමාව පැනලා වෙල අද්දරට ආවම කට්ටිය දැක්කලු මලානික හඳ එළියේ නෑවෙන වෙල් යාය.

පොඩ්ඩක්වත් වේගේ අඩු නොකර තුන් රෝද රථ දෙක එකා පස්සේ එකා ඇදෙන්න ගත්තේ පුළුවන් ඉක්මනින් වේල්ල තරණය කරලා කඳු ගැටේ නැගලා ගෙදරට යන අදහසින්. වේල්ලේ මැද හරියක් එද්දී ඉස්සරහින් ගියපු ලොකු අයියා එලවපු රථය ඉද්ද ගැහුවා වගේ එක පාරටම නතර උනාලු. ඒකෙ පිටි පස්සේ වාඩි වෙලා ඉඳල තියෙන්නේ චූටි අයියයි අක්කයි. පස්සෙන් ආපු සුදු අයියලත් ත්‍රීවිල් එක නතර කරගෙන. ඉස්සරහ එකේ ඉන්න එක්කෙනෙක්වත් බිමට බහින්නේ නෑ ලු. නවත්තගෙන එහෙමම ඉන්නවලු. ඉවසලා බැරිම තැන සුදු අයියා බැහැලා ඉස්සරහ බලලා.

වේල්ල ඉවර වෙලා කඳු ගැටේ නැග්ම පටන් ගන්න තැනම තියෙන්නේ තඩි ගොරක ගහක්. හඳ එළිය තිබුණත්  ඒ හරිය කළුවරයි. එදා හවස ලොකු තාත්තා භූමදානය කරලා තිබුණේ ඒ ගහට ටිකක් එහායින්. සුදු අයියා දැක්කලු "සුදු සරමක් ඇඳගත්ත මිනිහෙක් ගොරක ගහේ එල්ලිලා ඉන්න හැටි". ඔලුව පල්ලෙහාට හිටින්න. ඒ මදිවට හුලන් හමනකොට හයියෙන් එහාට මෙහාට පැද්දෙනවා ලු. මේක දැකලා කකුල් දෙක කිටි කිටියේ වෙවුලන්න ගතිපු හින්දා සුදු අයියා ආපහු ත්‍රී වීල් එකේ රියදුරු ආසනේට පැනලා. දැන් කට්ටියම මේක දිහා එබි එබි බලනවලු. ඉස්සරහ රථයෙන් කිසිම හාවක් හූවක් නෑ. ටික වෙලාවකින් ඔන්න චූටි අයියා එලියට බැහැලා ගොරක ගහ දිහාවට යන්න පටන් ගත්තලු. මහී අක්කා එපා කියලා කෑ ගහද්දීත් මෙයා පොර වගේ ගිහින් මොකද වෙන්නේ බලන්න.

චූටි අයියා ගොරක ගහට ලං වෙන අඩියක් අඩියක් ගානේ වේල්ල මැද ඉන්න කට්ටියගේ හාට් බීට් එක දෙගුණ උනාලු. මෙහෙම හෙමින් හෙමින් ගිහින් චූටි අයියා ගොරක ගහ යටට එනකොටම...

...පළාතම දෙදරන්න චූටි අයියා කෑ ගහද්දි අර එල්ලිලා හිටපු මිනිහා ගහෙන් බිමට පනිනවා දැක්කලු. ඊට වඩා දහ ගුණයක් සද්දෙන් විලාප දීපු අපේ අනිත් කට්ටිය හිස හැරුණු අතේ දුවන්න ගත්තලු. ඒ වෙනකොට බබෙක් ලැබෙන්නත් ඉඳපු රසී අක්කාව ත්‍රී වීල් එකේ එහෙමම දාලා සුදු අයියා දුවලා තිබුණේ මෙලෝ සිහියක් නැතුව. සමහරු දුවලා තිබුණේ ගොරක ගහ පැත්තටමයි. ඒක මීටර් වෙලා  ආපහු හැරිලා එන්න හැදුවට එන්න බැහැලු. එක තැන දිවවෙනවා වගේ තමයි දැනිලා තියෙන්නේ. අන්තිමේදී ලාහට ගෙම්බෝ එකතු කරනවා වගේ, දුවපු කට්ටියව ත්‍රී වීල් වලට දමාගෙන මේ ගොල්ලෝ උපරිම වේගෙන් ආපහු ලොකු අයියලාගේ ගෙදරට ඇවිත්. චූටි අයියට වෙච්ච දෙයක් ගැන කාටවත් හරි අදහසක් නෑ. කට්ටියට ඒ ගැන මතක උනෙත් අපි ඇහුවට පස්සේ. කෑ ගහගෙන චූටි අයියා කන්ද උඩට දුවන හැටි කට්ටිය යන්තම් දැකලා තිබුණා. එයාගේ ෆෝන් එකට දීපු කෝල් වලින් අන්තිම එකට යන්තම් උත්තරයක්‌ ආවා. කරදරයක් නැතුව ලොකු අම්මලාගේ ගෙදරට දුව ගත්තා කියලා කිව්වා. ඊට පස්සේ තමයි ඉතින් හැමෝම සැනසුම් සුසුමක් හෙළුවේ.

පහුවදා උදේ අපේ නෑයෝ සෙට් එක ගියා සිද්ධිය වෙච්ච තැනට, පශ්චාත් අධ්‍යයනයක් දාන්න. කලින් දා රෑ බය වෙලා ආපු අයියලත් වැඩර් ලා වගේ ගියා. වේල්ල හරියට යනකොට මෙන්න තියනවලු කට්ටියගේ පටි කැඩිච්ච සෙරෙප්පු එහෙම. ඒවා හතර අතේ විසි වෙලා. වේල්ලේ ඒ හරිය නිකන් හරක් දාලා මඩවලා වගේ ලු. කට්ටිය එච්චරට දුවලා තියනවා.

ඉතින් ගොරක ගහ යටට යද්දී අමුතු දෙයක්නම් එතන තිබුණේ නැහැ ලු. ගොරක අත්තක වනලා තිබුණු, ලොකු අම්මා ගොරක කඩන්න පාවිච්චි කරන සුදු පාට පෝර කොට්ට උරේ හුළඟට බිම වැටිලා තිබුණලු. චූටි අයියා ගහ යටට එනකොටම ඒක හුළඟට බිම වැටිච්ච එක තමයි සිරාම වැඩේ.

ඔන්න ඔහොමලු ඉතින් උනේ...