සොමී සහ තාලම්පට

"සිරිමා  බෝ මුල විදුරාසන මත - බෝසත් වැඩ වෙසෙනා
පුරනා රැඟුමන් දිනනා නැටුමක - මර දූ වරු තිදෙනා..."

ගායක මඩුල්ල මේ ටික කියල ඉවර වෙද්දී මර දූවරු තුන් දෙනා ස්ටේජ් එකේ තුන් පැත්තකින් නටාගෙන මැදට ඇවිත්. ඊටත් ටිකකට පස්සේ තමයි සොමී කොහෙදෝ ඉඳං දුවගෙන ඇවිල්ලා වාද්‍ය වෘන්දය ට අවතීර්ණ උනේ.

"රතී වයන්නී රඟා රඟන්නී තණ්හා ගී ගයතේ 
මෙකී ලඳුන් බඳු ලඳුන් නටා නැත කිසි දිනයක දියතේ"

සින්දුවේ තාලේ   කොහේවත්. සොමී හති පිට ගහන තාලම්පටේ තාලේ වෙන කොහේවත්. කොහොමහරි දන්න දහන්ගැට දාලා සොමී ටික වෙලාවකින් සින්දුවේ තාලෙත් එක්ක සින්ක්රොනයිස් උනා.

"සවන සනහතී  නයන පිනවතී ඉඟ සුඟ නලවාලා
මනස කළඹතී අනඟ සැර දෙතී රඟ දෙන මර දූලා"

අපරාදේ කියන්න බෑ මර දූලා තුන් දෙනා සින්දුවේ තියන විදියටම නයන පිනවෙන විදියට තමයි නැටුවේ. ප්‍රශ්නෙකට තිබුනේ වාදක මණ්ඩලයේ හිටපු සොමියත් නයන පිනවගන්න ගියපු එක. ටික වෙලාවකින් සොමීට තාලම්පට ගහන්න ඕන බව අමතක වෙලා නැටුම දිහා කටත් ඇරගෙන බලන් ඉන්නවා. ආපහු මතක් උනාම අත ඇරුණු ඒවටත් එක්ක එක ළඟ කීප පාරක්ම ගහලා දානවා.

"සමාධි සම වැද බුදුකුරු සිදුහත් තවුසා වෙසෙනු පෙනේ 
නුරා ලතාවට මර අඟනන් ගේ හිමි නැත වසඟ උනේ"

මේ හරිය වෙද්දී සොමී දැක්කලු සංගීත මිස් සමාධි සම වැදිලා එයා දිහා බලාගෙන ඉන්න හැටි. ඒ තමයි සොමී ට ඉස්කෝලෙදි සංගීත භාණ්ඩයක් වාදනය කරන්න ලැබුණු පළවෙනි හා අවසාන වතාව.

                                                        ~~~~~~~~~~~~~~~~~

මේ සොමී තමයි අර බැට් එක උස්සපු කතාවෙත් හිටියේ. ගොඩක් වෙලාවට එයා තමයි අපේ පන්ති නායිකාව.  ඒ පට්ටමට ඊට වඩා සුදුසුකම් තියන වෙන කෙනෙක් හිටියේ නැහැ. අපේ පන්තියේ නායිකාව වෙන එක තමයි ලෝකේ තියන එපාම කරපු වැඩේ. ඒත් සොමී ඒක බෑ නොකියා බාර ගත්තා. ඕනම වැඩකට ඉදිරිපත් වෙන ගතියකුත් එයාට තිබුනා. ඒ හින්දා තමයි වෙසක් පෝය දවසක ඉස්කෝලෙන් ඉදිරිපත් කරපු "සිරිමා බෝ මුල" රංගනය ට තාලම්පට ගහන්න නහයෙන් අඬලා ඉදිරිපත් උනේ. අර උඩින් දාලා තියෙන්නේ නැටුම ගලා ගෙන ගියපු හැටි තමයි.

මේ සොමී තනිකරම අලියෙක්. අල්පෙනෙත්තකින් ඇන්නොත් එහෙම කොළ පාටට ලේ එනවා. දැන්නම් කොහොමද දන්නේ නෑ. ඒ කාලේ නම් එහෙමයි. සොමී විවාද වලට එහෙම සෑහෙන දක්ෂයි. එයාගේ වාසනාවකටද රටේ වාසනාවකටද මන්දා තාම දේශපාලනය ට නම් අවතීර්ණ උනේ නෑ.

එක දවසක් සිංහල දිනේ දවසේද කොහෙද සහෝදර පාසලෙන් සහෝදරයෝ කට්ටියක් ඇවිත් හිටියා. එයාලත් එක්කම අපිවත් මේන් හෝල් එකට දාලා මොනවද මන්දා දේශන වගයක් තිබුණා. එයින් එකක් තිබුනේ මනමේ නාටකය ගැන. ඊට පස්සේ අසන්නන්ට අදහස් දක්වන්න අවස්ථාව ආවා. ඉතින් සහෝදර පාසලේ ලොකූ අයියා කෙනෙක් ස්ටේජ් එකට නැගලා මනමේ කුමාරිට මොනවද කතා වගයක් කිව්වා. කොල්ලොන්ගේ ඇද කුද හොය හොය හිටපු අපිට ඕක ගැන සිහියක් තිබුනේ නැහැ. එක පාරටම හුරු පුරුදු කට හඬක් මයික් එකෙන් ඇහෙනවා වගේ දැනුනා. කිරි අප්පට බල්ලො පැනපි...අපිත් එක්ක වාඩි වෙලා හිටපු සොමී එතන නැහැ. බැලින්නම් මෙයා ස්ටේජ් එකට නැගලා ස්ත්‍රී සංහතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් අර අයියට ගේම දෙනවා. අන්තිමට එයා ස්ටේජ් එකෙන් බැස්සේ කිසි දිනක සත්‍ය විය නොහැකි තියරිස්‌ කීපයක්ම සත්‍යයි කියලා ඔප්පු කරලා. අන්න එහෙමයි සොමී ගේ වැඩ. හොඳම වැඩේ කියන්නේ අර දේශනය කරපු කථිකාචාර්යතුමාත් පස්සෙදි සොමීගේ පැත්තට තමයි කතා කරේ.

මොනවා උනත් හරිම හිත හොඳ කෙල්ලෙක් තමා අපේ සොමී. කාටහරි කරදරයක් වෙන්නේ කොතනද සොමී  එතන ඇති. උදව් කරන්න ගිහිල්ලා වැඩේ දෙල් කරන අවස්ථාත් නැතුව නෙමෙයි. ඒත් ඒවා කරන්නෙත් එක හිතින්. ඒ දවස්වල සොමී කිව්වේ එයානම් කවදාවත් බඳින්නේ නැහැ කියලා. ඕක හින්දම කට්ටිය එකතු වෙලා ඉමජිනරි පෙම්වතෙක් සොමීට අනුයුක්ත කරලා තිබුණා. එයාගේ නම "ජනසාන්ත". දැන්නම් සොමී ජනසාන්ත ව පැත්තකට දාලා අර කලින් කියපු කතාව බොරු කරලයි තියෙන්නේ. අනේ මන්දා ඕවා ඉතින්. දේශපාලනය පැත්තෙන් ගියොත් නම් එයාට හොඳ අනාගතයක් තියේවි කියලා හිතෙන්නේ එතකොට තමයි.

ඉස්කෝලේ අපේ සෙට් එකේ යාළුවො 8 දෙනෙක් හිටියා. සොමී එයින් එක්කෙනෙක්. අන්තිමේ අට දෙනා පාරවල් අටක ගියා. ඒ අට දෙනාගෙන් එක්කෙනෙක් අද අම්මා කෙනෙක්. ඉතුරු අයගෙන් 3 දෙනෙක් යුග දිවියට පිවිසිලා (මාත් ඇතුළුව :). තව දෙන්නෙක්ට සහකාරයෝ හොයමින් පවතිනවා (අවාසනාවන්තයෝ ඉන්නවනම් ඇප්ලයි කරන්න) . තව කෙනෙක් ළඟදීම කරත්තේ බඳිනවා. අටවෙනියා...කවදාවත් නොඑන ගමනක් ගිහින්...