සහෘද නුඹ වෙත ආදරයෙන් ලියමි...

හ්ම්ම්...පහන්යාය ට අවුරුද්දයි. අවුරුද්දේ උපන්දිනේට තමන්ට උදව් කරපු අය වගේම ලඟින් ඉඳන් දිරි දෙන අයව මතක් කරලා ස්තුති කතාවක් කරන එක බ්ලොග් ලෝකයේ සම්ප්‍රදායයක් වෙලා. ඒ වගේ ලස්සන සම්ප්‍රදායවල් අකුරටම පිළිපදින්න මමත් කැමතියි :).

මම බ්ලොග් ලියන්න ගත්තේ ලඟදි උනාට ඉස්සර ඉඳලම සිංහල බ්ලොග් කියවලා තියනවා. පුරුද්දක් විදියට නෙමෙයි. ඉඳලා හිටලා. දුමී ගේ කට කහන කතා, හිස් අහස, අතීතයෙන් අහුලන මතකයන් සහ බට්ටි ඒවායින් සමහරක්.

ඉතින් ඒවා කියවද්දී මගේම බ්ලොග් එකක් හදන්න ආසාවක් ආවත් ඒක ටිකෙන් ටික පහු උනා. අන්තිමට කොහොම හරි කල් යල් බලන එක නවත්තලා එකක් හදලා දැම්මා. මුලින්ම සයුරු (එයාට මේ නම දැම්මේ "එල කොල්ලා") එක්ක එකතු වෙලා නමක් හිතලා, හරිම සිම්පල් ටෙම්ප්ලේට් එකක් දාලා මුල්ම පොස්ටුව හැටියට "පහනින් පහන් සිය ගනනක්" කියලා කවි ටිකක් දැම්මා. මේ ඔක්කොටම පැය 2 ක් යන්න ඇති.

ඉතින් ඒක දාලා හැරෙන්න උනේ නෑ කමෙන්ටුවකුත් ඇවිත්. ඒකත් කවියක්. ඔන්න ඉතින් මට මුල්ම කමෙන්ටුව ලැබුනේ බට්ටියා ගෙන් :) ඊ ලඟට පහන්යාය පැත්තේ ආවේ මධුරංග මලයා. මෙයා තමයි මුල්ම ෆලෝවර් උනෙත්. මූණු පොතේ බ්ලොග් ගෘප් එක ගැන, සින්ඩි ගැන එහෙම කියා දීලා පහන්යාය ප්‍රමෝට් කරන්න සෑහෙන උදව්වක් දීපු කෙනෙක් තමයි අපේ මධු මල්ලි.

ඉන් පස්සේ ඉතින් පහන්යාය දිගටම දල්වාගෙන යද්දී ගොඩක් හොඳ යාළුවො තොගයක්ම හම්බ උනා. ඒ අය අතරේ සෙන්නා, දයානන්ද රත්නායක, චතුරංග, ගැමියා, මන්ඩි පාල, සුමිත් නිරිඇල්ල හැමදාම වගේ ඇවිත් හරබර කමෙන්ට් වලින් සංග්‍රහ කරලා ගියා. සමහර වෙලාවල් තිබුණා මම ලිපියක් ලියලා මේ අයගේ කමෙන්ට්ස් වැටෙනකන් බලාගෙන ඉඳපු. 

ඒත් එක්කම හැමදාමත් වගේ පහන්යාය ට එලිය දෙන දිනේෂ් මල්ලි (ඉස්සර මෙයා හරිම උනන්දු ළමයෙක් :), අසරණයා, ඔබ නොදුටු ලොවක්, ලහිරු,  හරී, අපි වගේ මල්ලි, අනූ, හිතුවක්කාරී,රෝස කුමාරි, රූ, අයිස් නගා, බින්දි අක්කා, පොඩ්ඩි...මේ අයව කොහොම අමතක කරන්නද? 

ඒ විතරක් නෙවෙයි පස්සේ කාලෙකදි හමු වුනු  මී ගොඩයා, තොටියා අයියා, හිරු තරු ඇතුළු ඔක්කොම ආකාස වස්තු, තරියා, වී අයියා, ඇපලා, සිඳු සහ ලිහිණි ලාත් මතක් කරන්න ඕන. ඇයි එතකොට හැමදාම අන්තිම වෙන "එල කොල්ලා" ත් ඉන්නවා. අලුත් යාළුවො ගොඩක් ඉන්න නිසා මෙතන ගොඩක් නම් මග ඇරිලා ඇති. තරහ වෙන්න එපා හොඳේ. ඒ හැම කෙනෙක්ම මට එක වගේ වටිනවා. 

අවුරුද්දක් අවසානේ මගේ බ්ලොග් එක දිහා ආපහු හැරිලා බැලුවම ඇත්තටම සතුටක් දැනෙනවා.  කවි, ඉතිහාසය, විද්‍යාව, පුංචි රස කතා, අතීත මතක මේ හැම දේකම අච්චාරුවක් තමයි මගේ බ්ලොග් එක. ඉතිහාස පාඩමේදී නිදාගන්න කට්ටිය පුංචි කතා අහන්න ඇහැරිලා ඉන්නවා. කවියක් දකින්නත් අකමැති කට්ටිය විද්‍යාව පාඩමට උදෙන්ම එනවා :) නානත්ත කායා නානත්ත සංඥා කිව්වලු (හෝව්..බය වෙන්න ඕන නෑ...බුද්ධාගම පාඩම් උගන්නන්න මගේ කිසිම අදහසක් නැහැ :). එක එක්කෙනා එක එක විදිහයි. විවිධත්වය කියන්නේ ඇත්තටම හොඳ දෙයක්. ඉතින් ඒ විවිධ රුචිකත්වයන්ට හරියන විදිහට ලිපි ලියන්න මම ඉදිරියටත් උත්සාහ කරනවා.

මට මේ ලිපිය මීට වඩා කලින් ලියන්න ඕන වෙලා තිබුනේ. ඉතින් මම හිතාගෙන හිටියා හිට්ස් 10000 දී මේක ලියනවා කියලා. ඒත් මගේ බ්ලොග් එකට හිට්ස් 10000 සම්පූර්ණ වුනේ ආදරණීය ඔබා මාමා අපෙන් වෙන් වෙලා, ඒ වෙනුවෙන් දාපු ලිපියෙදි. අපි හැමෝගෙම බ්ලොග් වලට කිසිම ආඩම්බර කමක් නැතුව ඇවිත් හැමෝම හිනස්සලා ගියපු ආදරණීය ඔබා මාමටත් හදවතින්ම ස්තුතියි.

සමාන හදවතක් ඇත්තා සහෘදයා ය. සහෘදයෙක් ලැබීමට තවත් සහෘදයෙක් නිසැකවම පින් කර තිබිය යුතුය. මන්ද යත් යමෙකුට සහෘදයෙක් තරම් වටිනා තවත් කිසිවක් නොමැති බැවිනි. ඉතින් ඔබ වැනි සහෘද පිරිසක් ලැබීමට මා කළ පින් මේ යැයි කීමට මම ද නොදනිමි.

                        FRIENDS ARE SIBLINGS THAT GOD FORGOT TO GIVE YOU