වඳින්න යන මේ නඩේ ට...2

මම කලින් ලිපියෙදි කිව්වනේ බොහොම අමාරුවෙන් පෙරුම් පුරලා ජීවිතේ දෙවෙනි වතාවටත් සිරිපා කරුණා කරන්න අවස්ථාවක් ලබා ගත්ත හැටි. අද කියන්න යන්නේ මගේ‍ ඒ සැබෑ උන සිරිපා සිහිනය ගැන තමයි. අපි කලින් වතාවේ සිරිපා කරුණා කරේ තාත්තගේ ඔෆිස් එකේ අයත් එක්ක ට්‍රිප් එකක් විදියට. ඒත් මේ ගමනට එකතු උනේ අපේ නෑදෑයෝ ටික නේ. ඒ නිසා මේ ගමන නියම සිරිපා වන්දනාවක් විදියට යන්න තමයි අපි හිතා ගත්තේ.....

ඉස්සර කාලේ මිනිස්සු සිරිපා වඳින්න යන්න කලින් තමන්ගේ ගමේ පන්සලට ගිහින් බාරයක් වෙන එක තමයි සිරිත. තමන්ට මේ ගමන කිසිම කරදරයක් නැතුව ගිහින් එන්න ලැබෙන්න කියල තමයි බාර වෙන්නේ. ඉතින් අපේ නඩේ කට්ටියත් තීරණය කරා බාරයක් වෙන්න. ඒකට නඩේ හැමෝම සහභාගි වෙන්න ඕනලු. එක්කෙනෙක් හරි මග ඇරුනොත් එයාට යහතින් ආපහු එන්න ලැබෙන්නේ නෑ කියලා කට්ටියම මාව බය කරපු නිසා ගමනට කලින් සති අන්තයේත් මට ගමේ එන්න උනා පන්සල් යන්න. බාරේ වෙන හැටි නම් හරිම සරලයි. කවුරුත් එක්ක ගිහින් බුදුන් වැඳලා සුදු රෙද්දක ඔතපු පඬුරු ටිකක් අරන් ප්‍රාර්ථනා කරනවා අපිට මේ ගමන කරදරයක් නැතුව ගිහින් එන්න පුළුවන් උනොත් ආපහු පන්සලට ඇවිත් මේ පඬුරු පුජා කරනවා කියලා. සිරිපා ගමනටත් මේ පඬුරු ටික අරගෙන යනවා. ඒවා අතර මගදී නැති කර නොගන්නත් ඒවායින් රස කැවිලි මිල දී නොගන්නත් වග බලා ගන්න ඕන :D   ඉතින් මේ පඬුරු පරෙස්සම් කිරීමේ වගකීම බාර ගත්තේ නිතරඟයෙන්ම නඩේ ගුරා උන අපේ එහා ගෙදර අංකල් (සිරි මාමා).

ඔන්‍න‍ දැන් ගමනට ඔක්කොම ලෑස්තියි. අපේ නඩේ ට කෝඩු කාරයෝ තුන් දෙනෙක් ඇතුලත්. එකෙක් අපේ මලයා. එයා නම් අයිති වෙන්නේ දඬු කෝඩු කැටගරියට. එයාගේ කිරි කෝඩු වයස පැනලා හුඟක් කල් නේ (වයසට ගිහින් පලවෙනි පාරට සිරිපා යන අයට කියන්නේ මූකලන් කෝඩු කියල ලු).  ඉතින් එක් පැහැදිලි සෙනසුරාදාවක උදේ අපි පිටත් උනා සිරිපා වන්දනාවට. අපේ නෑදෑයෝ සෙට් එකත් එක්ක ගමනක් යනවා කියන්නේ ඉතින් රස සාගරයක්. ඒත් ඉතින් මේ ලිපිය ලියන්නේ ඒවා ගැන කියන්න නෙමෙයිනේ....

කොහොමහරි එදා හවස 6 විතර වෙද්දී අපි "නල්ලතන්නිය" ට සේන්දු උනා (හැටන් පැත්තෙන් තමයි අපි ගියේ). ඒ දවස්වල නම් (2009) එන අයට කාලා නාලා එහෙම යන්න ඉතාම හොඳ තත්වයේ නවාතැන් පහසුකම් තිබුනා ඒ හරියේ. දැන් කොහොමද දන්නේ නැහැ. අපිත් ඉතින් හොඳට කාලා නාලා එහෙම පටන් ගත්තා සිරිපා කරුණා කරන්න.

වෙලාව රෑ 8 ට විතර ඇති. නල්ලතන්නි කඩ පලේ රේන් කෝට්, අයිස් කැප් විකුණන වෙළෙන්දන්ව පහු කරගෙන ගිහින් කඳු වළල්ලක් මැද තනි උන සමනල කන්ද දිහා බලද්දී අපි දැක්කේ අපූරු දසුනක්. කඳු පාමුල ඉඳලා කන්ද මුදුනට යනකන් ම විදුලි බල්බ පේලියක්. හරියට පහන් වැටක් දල්වලා වගේ තමයි පෙනුනේ. ඒත් ඒ ලස්සන කැමරාවකට ගන්න නම් කොහෙත්ම බැහැ.

අපිට මකර තොරණ ලඟට එන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැ. මකර තොරණ තමයි සිරිපා ගමන් මාර්ගයේ ආරම්භය විදියට සැලකෙන්නේ. මෙතැනදී හැමෝම පන්සිල් අරගෙන තමයි සමන් දෙවියන්ගේ සිරිපා අඩවියට ඇතුළු වෙන්නේ.

ඉතින් අපි මකර තොරණත් පහු කරගෙන හෙමින් ඇවිදගෙන ගියා. ඇත්තටම අපේ ගමන කෙරුනේ හුඟක් හෙමින්. මම පුංචි කාලේ ගියපු ගමනේදී මාව අතින් අල්ලගෙන හෙමින් පඩි පේලි නග්ගපු අපේ අම්මලා ට මේ වතාවේදී අත් වැලක් උනේ අපි. ඇත්තෙන්ම සමනල කන්ද මුදුනට පිම්මේ දුවන එක නම් තේරුමක් නැති වැඩක්. සමනල අඩවියේ ලස්සන විඳිමින් හෙමින් යන ගමන කොයි තරම් සුන්දරද?

මෙහෙම හෙමින් ගියපු අපි ටික වෙලාවකින් ආවේ සාම චයිත්‍යය ලඟට. මේ චයිත්‍යය හදල තියෙන්නේ "නිචි ෆුජි" කියන ජපන් භික්‍ෂුව. ඇත්තටම ඒකෙ ලස්සන පෙන්නේ කන්ද නගිද්දී නෙමෙයි බහිද්දී. මම උඩින්ම දාපු පින්තූරේ  තියෙන්නේ සාම චයිත්‍ය කන්ද බහින කොට පේන හැටි.

ඉතින් මෙතන ටිකක් වෙලා නැවතිලා ආපහු ගමන පටන් ගත්ත අපි ආවේ සීත ගඟුල ලඟට. ඉස්සරනම් සිරිපා කරුණා කරන හැමෝම වගේ මෙතනින් නාලා පිරිසුදු වෙලා සුදු පිරුවට ඇඳ ගන්නවා කියලා අපේ අම්මා කිව්වා. මේ පිරුවට ඇඳිල්ල දැන්නම් එච්චර කෙරෙන්නේ නැහැ වගේ. කොහොම උනත් අදටත් හුඟ දෙනෙක් මෙතනින් නාලා පඬුරක් ගැට ගහලා යන්න අමතක කරන්නේ නැහැ.

සීත ගඟුලෙ දී ඇඳ පේ වෙන    වා
එතැනදි සමහරු පඬුරු බඳින    වා
කෝඩු කාරයෝ ඉස්සර වෙන  වා
සමන් දෙවිඳුනේ අප රැක දෙන වා

මේ පඬුරු ගැට ගහනවා වගේ දේවල් කරන්නෙත් සමන් දෙවියන්ගෙන් ආරක්ෂාව ඉල්ලන්නෙත් සිරිපා ගමන ලේසි පහසු එකක් නොවන නිසා වෙන්න ඇති. දැන් වගේ නෙමෙයි ඉස්සර කාලේ සිරිපා වඳින්න යන අය අන්තිම කැමති පත්තරෙත් ලියල තියල ලු යන්නේ. ඒක ඒ තරමටම දුෂ්කර ගමනක්. දැන් වගේ ලේසියෙන් නගින්න පුළුවන් විදියේ පඩි පේලි එදා තියෙන්න නැතුව ඇති. තවමත් පැරණි මාර්ග වලින් ඉතුරු උන කම්බි කොකු වගේ සලකුණු සමහර තැන්වල දකින්න තියනවා.

ඉතින් ඒ තරම් දුෂ්කර ගමනක් කරදරයක් නැතුව ගිහින් එන්න ලැබෙන්න කියලා භාර හාර වෙන එක ඇත්තටම ප්‍රායෝගිකයි. ඒ වගේමයි සමන් දෙවියන්ගේ අඩවියෙදි "කට වරද්දගන්න එපා" කියල කතාවකුත් තියනවනේ. මකර තොරනෙන් මෙහා පැත්තට එද්දී,  භාවිතා කරන වචන මාලාවත් වෙනස් වෙනවා. හැමෝම කියන්නේ "කරුණාවයි කරුණාවයි" කියලා. කොයි තරම් බර උනත් ගමන් මල්ලට කියන්නේ "සැහැල්ලුව" කියලා. වඳින්න යන අයටත්, වැඳලා බහින අයටත් අනෙක් නඩ වලින් ආශීර්වාද කරන්නෙත් ඒ නිසයි. ඒ කවි වල තියෙන්නේ සිංහල අපේ ලෙන්ගතු කම කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ.

අපේ නඩේ ගුරා, සිරි මාමා තමයි මේ කවි කීමේ මූලිකයා උනේ. ඉස්සරහට හම්බ වෙන හැමෝටම වගේ සිරි මාමා කවියකින් සංග්‍රහ කරා.

වැඳල බහින මේ නඩේට බුද්ධං සරණේ සරණයි 

ඒවාට පෙරලා පිලිතුරුත් ලැබුනා.

වඳින්න යන මේ නඩේ ට ධම්මං සරණේ සරණයි

ඒත් ඉතින් සමහර කොල්ලෝ සිරි මාමව විහිළුවට ගත්ත වෙලාවලුත් තිබුනා...සිරි මාමා "බෑනෝ" කියලා පටන් අරගෙන කවියක් කියද්දි "මාමේ දුව දෙනවද" කියල අහපු අයත් හිටියා. සිරි මාමා ඒවා ගණන් ගත්තේ නැහැ "ගෙදර එන්න....හෙට දෙනවා" කියල කවියෙන්ම උත්තර දුන්නා.

ඉතින් සීත ගඟුලත් පහු කරගෙන ගෙත්තම් පාන, හැරමිටි පාන, අහස් ගව්ව.....අප්පේ තව කොච්චර තියද? ඔක්කොම මේකේ ලිව්වොත් ඔයාල මගේ බ්ලොග් එක පැත්තේ එන එකත් නවත්තයි. ඒක නිසා මෙතනින් නවතින්නම්....