සුභ, යස සහ වසභ - රාජාවලිය XII

ගිය වතාවේ අපි කිව්වනේ   ඉළනාග රජතුමා ට වෙච්ච හදිය ගැනත් එතුමා ක්‍රි. ව. 44 වන තෙක් ලක්දිව පාලනය කළ බවත්.  ඉතින් ඉළනාග රජතුමා ගෙන් පස්සේ රජ උනේ ඔහුගේ වැඩි මහල් පුතා, "චන්ද්‍රමුඛසිව" (ක්‍රි. ව. 44 -52). මේ චන්ද්‍රමුඛසිව රජතුමාගේ බිරිඳ ද්‍රවිඩ කාන්තාවක් ලු. ප්‍රථමයෙන්ම ද්‍රවිඩ බිසවක් පාවා ගත් රජු හැටියට මෙතුමා හැඳින්වෙනවා. 


තිස්ස වැවේ පැවැත්වුණු ජල ක්‍රීඩා උත්සවයකදී මේ චන්ද්‍රමුඛසිව රජතුමාට තමන්ගේ බාල සොහොයුරා වන "යසලාලක තිස්ස" අතින් මැරුම් කන්න සිද්ධ වෙනවා. තමන්ගේ අයියණ්ඩිය දියේ ගිල්වා මරලා, යසලාලක තිස්ස (යස) රජතුමා (ක්‍රි. ව. 52 - 60) ලංකාවේ රජ වෙනවා. මොහු ටිකක් විනෝදෙට, සෙල්ලමට බරයි ලු. ඔය අතරේ රජ මාළිගාවේ දොරටු පාලකයෙක් ඉඳලා තියනවා "ශුභ" (සුභ) කියලා. ඔහු රජතුමාගේ රූපය ට ගොඩක් දුරට සමානයි ලු. ඉතින් රජතුමාට ඔලුවට ආවලු හරිම මනරම් සිතුවිල්ලක්. ඔහුට හිතුනලු කාටවත්ම නොකියා දොරටුපාලයත් එක්ක තනතුර මාරු කරගෙන රාජ සභාව මෝඩයට අන්දන්න. 


හිතපු විදියටම එක දවසක් රජතුමාගේ ඇඳුම්, ආභරණ ශුභ ට අන්දලා ඔහුගේ ඇඳුම් රජතුමා ඇඳගෙන රාජ සභාව ආරම්භ කරාලු. ඉතින් ඇමතිලා එහෙම ඇවිත් සිංහාසනයේ වාඩිවෙලා හිටපු දොරටුපාලයා ට ගරු බුහුමන් දක්වන්න පටන් ගත්තම දොරටුපාලයාගේ රාජකාරිය කරමින් හිටපු රජතුමාට හිනා ගියාලු. ඔන්න එතකොට තමයි දොරටුපාලයා මොළේ පාවිච්චි කළේ. "තැන නොතැන නොබලා හිනා පාන මේ දොරටුපාලයා ගේ හිස ගසා දමන්න" කියලා අණ කරා ලු. ඔන්න එතකොට තමයි රජතුමා ට දෙලොව රත් වෙලා තියෙන්නේ. ඇත්ත රජතුමා තමන් කියලා කොච්චර කිව්වත් කව්ද ඉතින් ඒවා විශ්වාස කරන්නේ. අන්තිමට සීමාව ඉක්මවා ගියපු සෙල්ලමක් නිසා යසලාලක තිස්ස රජතුමා ට හරිම ශෝචනීය විදියට මැරුම් කන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒ ක්‍රි. ව. 60 දී.  ඉන්පස්සේ දොරටුපාලයා ශුභරාජ නමින් අවුරුදු 6 ක් (ක්‍රි. ව. 60 - 66) රජකම් කරනවා. 


හැබැයි ඉතින් කූටප්‍රයෝගයකින් රජවුණු ඔහුට නිදහසේ රජකම් කරන්න නම් ලැබෙන්නේ නැහැ. ඔහු නියම රජතුමා නොවන බව අන් අය දැන ගත් පසුව ඒ ගැන විශාල අප්‍රසාදයක් එල්ල වුනු නිසා ඔහු ජිවත් උනේ බයෙන්. ඒ අතරෙදි "වසභ" නැමැත්තෙක් රජ වෙන බව ශාස්ත්‍රඥයෙක් ප්‍රකාශ කිරීම නිසා රට පීරලා වසභ නම ඇති හැම කෙනෙක්ම මරන්න අණ දුන්නලු. ඒත් එක වසභ කෙනෙක් මේ සංහාරයෙන් බේරිලා තියනවා. ඔහු තමයි රජතුමාගේ සෙන්පතියෙකු ගේ බෑණා කෙනෙක් වූ ලම්භකර්ණ වංශය ට අයත් "වසභ" (ලම්භකර්ණ වංශය ගැන විස්තරයක් කලින් ලිපියේ තියනවා) . ඔහු නැවතිලා ඉඳලා තියෙන්නෙත් සෙන්පතියා ගේ නිවසේමයි. මේ මාමයි බෑණයි අතරත් නොහොඳ කමක් තිබුණා ලු. වසභ ගේ පෙම්වතිය වුනු "මෙත්තා" ඔහුගේ මාමා විසින් බලහත්කාරයෙන් විවාහ කර ගත්තා කියලත් කියනවා. ඉතින් මේ සෙන්පති මාමා කල්පනා කරාලු උපායෙන් බෑණා ව රජතුමා ළඟට ගෙන ගොස්  බාර දෙන්න.


උපාය උනේ මේකයි. වසභ ට රාජ සභාවේ තනතුරක් ලබා දෙන බවට පවසා රැවටීමෙන් ඔහු රජු ළඟට කැඳවා ගෙන යාම. ඉතින් මේ බව වසභ ට කිව්වම ඔහු සතුටට පත් වෙලා රජු හමු වෙන්න කැමති උනා ලු. හැබැයි මාමා ගේ අතින් පොඩි අත් වැරදීමක් වෙනවා. එදා රාත්‍රියේ ඔහු ඒ උපාය ගැන මෙත්තා ට කියනවා. ඉතින් මෙත්තා මොකද කරන්නේ, පහුවදා උදේ සෙන්පතියාගේ බුලත් මඩිස්සලය ට හිතාමතා ම හුණු දාන්න අමතක කරනවා. මේ බව නොදත් සෙන්පති මාමා බෑණා ත් එක්ක පිටත් වෙලා මගක් ගියාම තමයි හුණු නැති බව දැන ගන්නේ. ඒ නිසා ඔහු වසභ නිවසට පිටත් කරනවා හුණු ගේන්න. වසභ ආවට පස්සේ උපාය ඔහුට හෙළි කරන මෙත්තා, ඔහුට පැන යන්න උදව් කරනවා. මේ විදියට නූලෙන් බේරිලා පැන යන වසභ පසු කාලයක සේනා සංවිධානය කරගෙන ඇවිත් ශුභ රජු මරලා රාජ්‍ය ලබා ගන්නවා (ක්‍රි. ව. 66 දී).


මේ වසභ රජතුමා පෙර කලෙක ඔහුගේ පෙම්වතිය වූ, මාමා විසින් විවාහ කරගෙන සිටි, මෙත්තා තමන්ගේ බිසව කරගන්නේ සටනේදී ඔහුගේ මාමාත් මිය යාම නිසා. වසභ රජතුමා වැව්, වෙහෙර විහාර රාශියක් කරවූ ශ්‍රේෂ්ට රජෙක් හැටියට තමයි සැළකෙන්නේ. ඔහු සාර්ථකව අවුරුදු 44 ක් රජ කරනවා (ක්‍රි. ව. 66 - 110).


ඉතින් ඔයාලට පේනවා ඇති මේක සිංහල රාජාවලියේ එක්තරා අපගමනයක් වුනු තැනක් බව. ඒ මොකද කියනවනම් මෙතෙක් කල් පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට රජකම හිමි වුනේ ලේ උරුමයෙන්. ආක්‍රමණ සිද්ධ උනත් ඒවා මැඩලීමෙන් පස්සේ නැවතත් නියම උරුමක්කාරයෙකුට රජකම ලැබුනා. ඒත් මේ දොරටුපාලයාගේ සිද්ධියෙන් පස්සේ රජ උනේ වසභ. ඔහු ලම්භකර්ණ වංශයට අයත් කෙනෙක්.  ඒ නිසා මින් පස්සේ රජ පෙළපත ලම්භකර්ණ වංශිකයින් අතට යනවා. විජය ගේ ඉඳලා පැවතුන රජ පෙළපත මෙතනින් කැඩී යනවා. ඒක සැළකිය යුතු අපගමනයක් කියලයි මට හිතෙන්නේ.